Pagina 34 - Origineel_p3tm80.indd

‘Ik probeer mezelf nooit te herhalen en zoek altijd de uitersten.
Steeds gebruik ik nieuwe technieken of ideeën uit een andere hoek.
Het kan super hightech zijn of super ambachtelijk, het meest frivool
of het meest gevoelig... altijd het extreme. Als mensen dan zeggen
‘typisch Ulf Moritz’, denk ik: dat kan helemaal niet, want ik doe
telkens iets totaal anders.’
ALLEEN LEVERBAAR VIA DE ERKENDE DEALER
INTERVIEW
34
Weinig mensen zullen direct een gezicht hebben
bij Ulf Moritz. Niet heel vreemd, want de man
blijft liever wat meer op de achtergrond dan
collega-ontwerpers, die zich tegenwoordig vaak
presenteren als popsterren. Terwijl die jongere
designers nog ver verwijderd zijn van wat Moritz
heeft bereikt: ruim veertig jaar toonaangevend
zijn, en nog steeds in de absolute voorhoede van
het textielontwerp met creatief en technisch vaak
verbluffende gordijnstoffen, behang en tapijten.
De jongere generatie ontwerpers is trouwens deels
opgeleid door Moritz zelf, in de dertig jaar dat hij
lesgaf aan de Design Academy in Eindhoven: Tord
Boontje, Bert-Jan Pot, Hella Jongerius en Jurgen
Bey om er een paar te noemen. De ontwikkeling
van die academie tot een internationaal
vooraanstaand instituut is ook mede aan zijn
inzet te danken. ‘Wat ik onder meer heb gedaan
is ervoor zorgen dat ze met freelance-docenten
gingen werken en dat de cultuur veranderde. Ik
vond en vind dat de docenten er moeten zijn voor
de studenten en niet voor zichzelf, zoals in de
jaren zestig nogal het geval was. Ik was ook heel
duidelijk in mijn kritiek: dit is goed, dat niet. Veel
Nederlandse docenten durfden dat in die tijd
niet. Studenten vreesden mij, maar hadden ook
respect voor mij. Ik kom nog wel eens mensen
tegen uit die tijd, sommigen schrikken zich
dan een hoedje, maar anderen zeggen: het
was een goede tijd, ik heb zóveel geleerd. Dat
zijn degenen die succesvol zijn geworden. Het
lesgeven deed ik puur uit optimisme: ik geloof in
de toekomst en vond het spannend en leuk om
talent te begeleiden.’
GELUKSDAG
In 1961 kwam Moritz naar Nederland om te
werken bij de fameuze Weverij de Ploeg. ‘Ik
heb het geluk gehad dat ik bij een van de beste
textielfabrieken van die tijd terecht kon. Alleen
Marimekko, De Ploeg en Baumann, hadden een
hoog niveau. De toenmalige directeur dacht
dat ik Zwitser was, vermoedelijk door mijn
achternaam, anders had hij me waarschijnlijk
nooit aangenomen. Het was een geluksdag. Ik
heb acht jaar bij De Ploeg gewerkt en ben toen
gaan freelancen. In 1970 begon ik mijn eigen
ontwerpstudio in Amsterdam. Amsterdam was
in die jaren gewoon fantastisch. Ik had een huis
aan de Keizersgracht met marmeren gangen en
een grote zaal als woonkamer. Niemand wilde
dat in die tijd, iedereen wilde een modern huis,
maar ik vond het prachtig. Extravagante figuren
als Mathilde Willink kwamen op visite. We
gingen veel uit, maar werkten ook hard. Wat het
belangrijkste is: de maatschappij veranderde snel,
werd minder bekrompen. Er was echt sprake van
vooruitgang. Maar goed, ik wil eigenlijk helemaal
niet over het verleden spreken. Laten we het
liever over de toekomst hebben!’ Dat is Ulf Moritz
ten voeten uit: altijd opzoek naar het nieuwe,
naar morgen. Omkijken lijkt hij tijdverspilling te
vinden. >
EIGEN TENTOONSTELLING
Bij de overzichtstentoonstelling van zijn
werk in het Textiel Museum in Tilburg
in 2007 werd het boek ‘Ulf Moritz,
Fascination Textile’ uitgegeven. Een
eer, zo’n retrospectief? ‘Ja natuurlijk!
Het gaf me ook een reden om dat boek
te maken. Het was een enorme klus, te
meer omdat ik niet graag achteruit kijk.
Maar ik ben toch blij dat het er is.’
PHYTO - SAHCO HESSLEIN
TANGO - SAHCO HESSLEIN